اثر سطوح مختلف تنش شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک گیاه زعفران (.crocus sativus l)

شوری یکی از مهم­ترین و متداول­ترین تنش­های محیطی در سطح جهان و ازجمله ایران محسوب می­شود که عملکرد کمی و کیفی بسیاری از محصولات زراعی و باغی را تحت تأثیر قرار می­دهد. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش شوری بر تعدادی از صفات فیزیولوژیک گیاه زعفران آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و 6 تیمار (شامل هدایت­های الکتریکی صفر، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی­زیمنس بر متر) در سال 1391 در دانشگاه ملایر انجام شد. بر اساس نتایج به­دست آمده، اثر تنش شوری بر میزان کلروفیل a و b در سطح 5 درصد معنی­دار نبود. با این وجود تا هدایت الکتریکی 6 دسی زیمنس بر متر، میزان کلروفیل a و b  افزایش و بعد از آن با افزایش سطوح شوری روند کاهشی داشت. تنش شوری تأثیر معنی­داری بر میزان کاروتنوئید و گزانتوفیل داشت و با افزایش سطح شوری میزان این رنگیزه­ها افزایش یافت. اثر تنش شوری بر میزان اسید­آمینه پرولین برگ معنی­دار نبود. با این­حال، مقدار پرولین تا هدایت الکتریکی 4 دسی­زیمنس بر متر روند افزایشی و بعد از آن با افزایش شوری روند کاهشی داشت. اثر تنش شوری بر میزان گلوکز موجود در برگ زعفران معنی دار بود و میزان گلوکز به صورت معنی­داری تحت تأثیر تیمارهای شوری افزایش یافت. براساس نتایج بدست آمده اثر تنش شوری بر تعداد برگ زعفران معنی دار نبود  ولی اثر تیمارهای آزمایشی بر طول برگ و همچنین وزن خشک برگ در هر بوته معنی دار بود. یک رابطه خطی و منفی بین میزان شوری و محتوی نسبی آب برگ زعفران مشاهده شد و با افزایش شدت تنش شوری محتوی نسبی آب برگ به صورت معنی داری کاهش یافت. با افزایش شدت تنش شوری میانگین وزن بنه­ها به صورت معنی داری کاهش یافت در حالی که با افزایش شدت تنش شوری تا حد 4 دسی زیمنس بر متر تعداد بنه­ها افزایش و پس از آن به صورت معنی داری کاهش یافت.